Przy przekraczaniu granicy państwowej obywatel Wolnego Miasta Gdańska musiał legitymować się ważnym paszportem. Obywatele Wolnego Miasta Gdańska podróżujący do Polski mogli początkowo, w latach dwudziestych, przekraczać granicę na podstawie dowodu osobistego. W latach trzydziestych zaczęły ich jednak obowiązywać paszporty potwierdzające tożsamość i wizy zezwalające na wielokrotne przekraczanie granicy. Paszporty obywatelom Wolnego Miasta Gdańska wydawało Polizeipräsidium (Prezydium Policji). Wizy wydawał za niewielką opłatą komisarz generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Gdańsku. 

Chociaż Wolne Miasto Gdańsk stanowiło z Polską jeden obszar celny,  przewóz wielu towarów przez granicę był ograniczony. Podobnie jak dzisiaj w ruchu granicznym ograniczeniom podlegały papierosy, których na użytek własny można było przewieźć jednorazowo do 50 sztuk, i alkohol (do litra wina i dwóch litrów piwa), ponadto ustawowo ograniczono ilość przewożonych „środków do oświetlenia”, soli, drożdży i innych artykułów żywnościowych. Określona i ograniczona była też ilość gotówki, którą mógł wwieźć turysta z Polski. W ciągu miesiąca kalendarzowego było można przywieźć 500 złotych lub ich równowartość w guldenach. Kwota było odnotowywana w dowodzie osobistym, a wwóz większej gotówki bez zezwolenia traktowano jako przestępstwo.

Poniżej zobaczyć można dwa wzory gdańskich paszportów.