Niewielka wioska rybacka Brzeźno od roku 1245 należała do zakonu cystersów z Oliwy, jednak pierwszy źródłowy zapis osady, Bresno pojawił się w dokumencie dopiero w 1323 r.  Przez całe wieki Brzeźno zachowało charakter rybackiej wioski zamieszkiwanej przez ubogą ludność zajmującą się głównie połowem ryb. Pierwotną osadę rybacką stanowiło kilkanaście chałup nad brzegiem morza. Znacznie wcześniej niż w Sopocie urządzono tu kąpielisko morskie, działało ono już przed 1804 r. W kolejnych latach na wydmach wybudowano pensjonat i dom zdrojowy. W roku 1833 oddano do użytku nowy zakład kąpielowy z ogrodem. Pod koniec XIX wieku Brzeźno zaczęło tracić charakter osady rybackiej coraz bardziej zmieniając się w nadmorski kurort z domem zdrojowym, halą plażową, łązienkami, eklektycznymi willami otoczonymi ogrodami, pensjonatami i restauracjami, oraz nadbrzeżną promenadą. W 1900 r. wybudowano drewniane molo o długości 100 m, przedłużone następnie do 215 m. Do Gdańska Brzeźno włączono w roku 1914. Największa popularność i szczyt świetności Brzeźna przypadł na początek XX wieku, szczególnie lata dwudzieste i trzydzieste.  Dzielnicę tę w 1936 roku odwiedziło ok. 168 tys. letników.