Na terenie Wisłoujścia już za czasów krzyżackich istniała strażnica kontrolująca ruch statków wpływających do gdańskiego portu. W połowie XVI w. wybudowano tu twierdzę z wieżą służącą jako latarnia morska. W XVII w. twierdzę otoczono bastionami i szańcami ziemnymi. Na terenie twierdzy powstała początkowo kaplica, później niewielki kościół p.w. św, Olafa zwany też kościołęm garnizonowym. W 1889 r. od uderzenia pioruna zniszczeniu uległ renesansowy hełm latarni, po odbudowie, nowy hełm otrzymał kształt stożka. Od strony morza, przy dzikiej plaży poprowadzono promenadę łączącą Stogi z Westerplatte, a na wydmach ustawiono niewielką halę plażową. Po I wojnie światowej teren twierdzy stał się siedzibą klubów jachtowych oraz zakładów szkutniczych. W sąsiedztwie twierdzy istniała niewielka wieś rozbudowana po I wojnie światowej, nową część nazwano Neu Hela (Nowy Hel).