Pierwsza strona gazety Danziger Zeitung z 16.XI.1920 r. informująca o utworzeniu Wolnego Miasta Gdańska >>>
Na mocy Art. 102 podpisanego w Wersalu 28 czerwca 1919 r. Traktatu Pokojowego, w 1920 Gdańsk stał się wolnym i niezależnym miastem będącym pod opieką Ligi Narodów: "Główne Sprzymierzone Siły Sojusznicze postanawiają ustanowić miasto Gdańsk, razem z resztą terytorium opisanego w Art. 100, Wolnym Miastem. Będzie ono oddane pod opiekę Ligi Narodów". Polska reprezentowała Wolne Miasto Gdańsk na arenie międzynarodowej, odpowiadała za politykę obronną, zarządzała kolejami na terenie Wolnego Miasta Gdańska i wspólnie z władzami gdańskimi zarządzała gdańskim portem. W 1922 r. terytorium Wolnego Miasta Gdańska włączono do obszaru celnego Rzeczypospolitej Polskiej i od tego czasu pozostawało ono formalnie w unii celnej z Polską.
Zgodnie z Art. 105 Traktatu Pokojowego, wszystkie osoby zamieszkujące terytorium Wolnego Miasta otrzymali jednocześnie obywatelstwo Wolnego Miasta Gdańska: "W momencie wejścia w życie niniejszego Traktatu, obywatele niemieccy zamieszkujący na terytorium opisanym w Art. 100 stracą ipso facto swoje obywatelstwo niemieckie otrzymując w zamian obywatelstwo Wolnego Miasta Gdańska".
Art. 103 Traktatu Pokojowego mówił, że Wolne Miasto Gdańsk powinno posiadać swoją konstytucję: "Konstytucja Wolnego Miasta Gdańska powinna zostać napisana przez odpowiednio ustalonych reprezentantów Wolnego Miasta Gdańska w porozumieniu z Wysokim Komisarzem i uzgodniona z Ligą Narodów. Konstytucja ta, powinna być gwarantowana przez Ligę Narodów".
Zgodnie z wolą większości Parlamentu (Volkstag), Rząd Gdański (Senat) zadeklarował intencję pozostawania poza wszelkimi konfliktami zbrojnymi i pozostania Neutralnym. Podejmując decyzję o neutralności, Gdańsk zgodnie z prawem międzynarodowym, był od tej pory chroniony Konwencją Haską z 1907 r. dotyczącą państw neutralnych i chroniącą ich mieszkańców w wypadku wojny. Oznacza to, że aneksja terytorium Wolnego Miasta Gdańska we wrześniu 1939 przez Niemcy była nielegalna.
